Archive for augustus, 2011

Koolrabi en worteltjes met knoflook

zaterdag, augustus 27th, 2011

Tja, en dan was er nog die andere helft van het kinderhoofdje… De bovenste helft van die hele grote koolrabi van eergisteren bleek nog helemaal goed bruikbaar, weinig vezels te bekennen. Ik sneed er weer plakken van, sneed alleen de schil er ruim af en controleerde de kern op vezeligheid, maar er was weinig te bespeuren. Ik heb geen idee of dit  representatief is voor alle koolrabi, maar deze was dus, ondanks zijn grootte, heel lekker mals.

De plakken gingen weer in kleine dobbelsteentjes die even in zout water geblancheerd werden. Intussen sneed ik drie forse tenen knoflook in plakjes, en een flinke lente-ui in ringetjes. En verder had ik nog een paar hele mooie kleine zomerworteltjes, die ik in zijn geheel schrapte. In een grote koekenpan een scheutje olijfolie, en daarin de uitgelekte koolrabi en de knoflook wat aangezet. De worteltjes erbij en de lente-ui. Samen zachtjes bakken tot het geheel gaar en geurig is. Af en toe even omscheppen en opletten dat het niet aanbrandt. Op smaak maken met zout en peper (en heel misschien een frietseltje suiker om de smaak van de koolrabi en de peentjes nog wat op te halen).

We aten er aardappelpuree, aangemaakt met melk en olijfolie, en lamskoteletjes bij.

Gesmoorde koolrabi

donderdag, augustus 25th, 2011

Achterstallig onderhoud in de moestuin van Martine: ik scoor een koolrabi zo groot als een kinderkopje! Kan dat nog wat wezen…?
Bij het doorsnijden blijkt de koolrabi nog heerlijk sappig, en gelukkig nog niet erg vezelig. Dat geeft hoop!
Ik snijd hem in plakken en snijd de schil er heel ruim vanaf, zodat er echt geen vezels meer in zitten. Ook de kern vertoont wat vezeligheid, dus ook het hart van de plak snijd ik er ruim uit. (Je kunt het eigenlijk heel makkelijk testen door de stukjes rauw te eten, als ze lekker mals en knapperig zijn zijn ze goed.)

Ik snijd de koolrabi in kleine blokjes (ongeveer een vierkante centimeter) en smoor ze met een klontje boter, een klein theelepeltje suiker en wat zout gaar (heel iets water toegevoegd, nog geen centimeter in het pannetje). Intussen maak ik in een steelpannetje een roux door een klontje boter te smelten en daaraan een of twee eetlepels bloem toe te voegen. Roeren tot het een samenhangende bal is geworden zonder klontjes, een scheutje melk toevoegen, op laten koken en roeren tot de melk in de bal is opgenomen. Nog een scheutje melk toevoegen, enz., zelfde verhaal. Op dit punt kan ook het vocht van de inmiddels gare koolrabi erbij, tot er een mooi glad sausje is ontstaan. Dat gaat (met nog wat zout en peper) weer terug door de gare blokjes koolrabi.

We aten de koolrabi heerlijk Hollands, met gekookte aardappelen (Koopmans blauwe) en een runderworstje.

Diens nasi

dinsdag, augustus 23rd, 2011

Zo noemt H. het altijd: Diens nasi. Lijkt best veel op nasi van de chinees, maar is toch weer anders.

Zorg dat je gekookte rijst hebt. Liefst van een dagje oud. Je kan er ook op de dag zelf speciaal rijst voor koken, maar omdat de rijst dan nog vochtig is, ben je veel langer met  het bakken van de rijst bezig. Want dat is meteen de belangrijkste mededeling: nasi is gebakken rijst. En moet dus droog zijn.

Begin met een ui te snipperen. Giet een scheutje zonnebloemolie in een grote anti-aanbak-koekenpan. Doe de uitjes erin, en begin ze langzaam te bakken. Ondertussen snipper je een knoflookje en doet dat erbij in de pan. Omscheppen en mee laten fruiten. Vervolgens voeg je een schep rijst toe. Niet te groot, want de rijst moet goed droog kunnen worden tijdens het bakken. Druk je met de spaan de korrels van elkaar los in de pan: er mogen geen klontjes rijst aan elkaar blijven zitten. Als alle rijst rul is, en los van elkaar, voeg je de volgende schep rijst toe. Die krijgt dezelfde behandeling: omscheppen en de korrels losmaken terwijl je langzaam doorbakt. Zo gaat schepje voor schepje de rijst in de pan. Best veel werk, maar zo is het nu eenmaal het lekkerst. Neem er de tijd voor.

Er moet natuurlijk nog wat meer vulling door. Die ui is al heel belangrijk, maar er hoort ook prei in. Ik snijd dunne ringetjes van het groen, die ik nog een keertje doormidden snijd. Tijdens het bakken van de rijst voeg ik ook  beetje bij beetje deze preisnippers toe, de donkerste groene stukjes het eerst. Ze moeten net zo droog meebakken als de rijstkorrels. Ook kan je een schepje sambal aan de rijst toevoegen en meebakken. De rijst krijgt er een mooie gouden kleur van. Veel meer doe ik er niet in aan groente.

Voor je behoefte aan eiwitten heb je verschillende mogelijkheden: ik maak meestal kleine blokjes tahoe, die ik in een aparte koekenpan ook langzaam bak. Wat zout erover, zorgen dat ze goudgeel en droog gebakken zijn, en op het laatst aan de nasi toevoegen.
Maar je kunt ook op het laatst kleine garnaaltjes aan de nasi toevoegen. Of in kleine stukjes gesneden ham. Of een omeletje.

Maak de nasi op smaak met zout en peper en met het snippers van het jongste groen van de prei, dat hoeft nauwelijks meer mee te bakken. Ik doe er nog een heel klein snufje ve-tsin door. Het schijnt niet zo goed voor je hart te zijn, maar een mespuntje maakt de smaak hier wel áf.

Serveren met bv. komkommersalade, waar je wat sambal en een snufje suiker aan toevoegt.

Courgettesalade met mini-tomaatjes

zondag, augustus 21st, 2011

Voor het eerst in m’n leven heb ik rijpe tomaatjes, in allerlei kleurtjes, en ze zijn super. Ze zijn het waard om in een hele lekkere salade terecht te komen, en gelukkig heb ik ook hele lekkere kleine courgettes. Al gewoon heerlijk om zo te eten in dunne plakjes…

Schaaf de courgetjes met een dunschiller in de lengte in dunne plakken en leg ze in een mooie schaal. Snijd een flinke teen knoflook in hele kleine snippers en laat die in een plas olijfolie even aanzweten tot de geur eraf komt. Ze mogen in geen geval bruin worden! Giet de knoflook met de olijfolie over de courgette, besprenkel met wat balsamicoazijn, zout en peper, en roer om. Ten slotte de in kwartjes gesneden tomaatjes er op leggen. Smullen!

Gesmoorde eeuwig moes

dinsdag, augustus 16th, 2011

Durf ik het nog? Weer eens te publiceren over eeuwig moes? Na de vakantie is de struik tot belachelijke proporties uitgegroeid, en wieden of snoeien is bij mij synoniem aan oogsten, inmiddels.

In verband met de hoeveelheid neem ik dus grove maatregelen, en durf voor het eerst hem als groente solo te serveren: de bladeren plukken, van de harde nerf ontdoen en in smalle reepjes snijden. In een klein laagje water gaar laten worden, afgieten en op smaak maken met een flinke klont boter, zout en peper.

Viel echt niet tegen, robuuste smaak en gelukkig niet te hard. We aten het als groente samen met gebakken aardappeltjes, gekookte worteltjes en gestoofde mul.