De tuin doet het al weer heel aardig… De zeekool tiert welig, bijvoorbeeld. Dit is het eerste jaar dat ik ervan mag eten; zeekool heeft twee jaar nodig om op kracht te komen, net als asperges.
Ik had een paar weken geleden een omgekeerde zwarte plastic bloempot over de opschietende scheuten gezet, en de gaatjes afgedekt met stenen (ook tegen het omwaaien). Dat blijkt niet afdoende om echt te bleken; ze zijn nu half-gebleekt. Maar wel erg lekker! Fris, knapperig, mild van smaak.
Eerder deze week had ik al een paar stukjes geblancheerd en bij de warme maaltijd geserveerd, maar nu, een paar dagen later, duwen de scheuten de bloempot alweer omhoog! Tijd om te eten, dus.
Voor onze eerste echte maaltijd met zeekool blancheerde ik de scheuten kort, en serveerde ze net als asperges: met een gekookt ei, een plak ham, gekookte aardappeltjes en boter. Om nog iets pit in de maaltijd te brengen, strooide ik wat gehakte kappertjes over de zeekool. En daar was helemaal niets mis mee, integendeel, erg lekker!
En, kijk, ik verkeer in goed gezelschap: Janneke Vreugdenhil at vandaag ongeveer hetzelfde!