Durf ik het nog? Weer eens te publiceren over eeuwig moes? Na de vakantie is de struik tot belachelijke proporties uitgegroeid, en wieden of snoeien is bij mij synoniem aan oogsten, inmiddels.
In verband met de hoeveelheid neem ik dus grove maatregelen, en durf voor het eerst hem als groente solo te serveren: de bladeren plukken, van de harde nerf ontdoen en in smalle reepjes snijden. In een klein laagje water gaar laten worden, afgieten en op smaak maken met een flinke klont boter, zout en peper.
Viel echt niet tegen, robuuste smaak en gelukkig niet te hard. We aten het als groente samen met gebakken aardappeltjes, gekookte worteltjes en gestoofde mul.
Tags: eeuwig moes